21 haziran 2014 cumartesi günü akşamı evdeki son günümdü sabah erkenden yola kuyulacaktım. Akşam yemeğimi yiyordum evdeki son akşam yemeğimdi. Yemeğimi yedim yemekten sonra son kez bi şehir turu atayım dedim çıktım dışarıya alanya iskelesind ebir tur attım içimde biraz heyecan biraz hüzün birazda sevinç vardı değişik bir duygu idi saat fazla geç olmadan eve gittim sabah erkenden yola çıkacaktım yatağıma yattım bir o tarafa döndüm bir bu tarafa döndüm uyuyamadım zaten heyecandan uyuyamıyorum sakaktada iki tane sarhoş bağıra bağıra kavge ediyor 30 dk falan bağırıp durdular sonra polis geldi adamları götürdü.
sabah erkenden uyandım kahvaltımı yaptım ve duşumu aldım kendi arabamızla babam bırakacaktı arabaya türk bayrağı astık burdurun yolunu tuttuk. saat 10:00 sularında burdur merkeze geldik saat 16.00 a kadar vaktimiz vardı ailem ile birlikte biraz şehir turu attık gezdik tozduk ve acıktık öğle yemeğini yedik ve kışlanın yolunu tuttuk
kışladan içeriye ailemiz ile birlikte giriyorduk ziyaretci partkında bekletiyorlardı yeteri kadar asker gelince alıyolardı.neyse bizde girdik ziyaretci parkında bekletiyorlardı etrafıma bakınıyordum herkes ağlıyordu askerlerde ağlıyordu aileleride ağlıyordu koca koca adamlar asker babaları bile ağlıyordu bende aksine milletin ağlamasına gülüyordum :
yeteri kadar asker toplandı içeriye aldılar ailem ile vedalaşıp içeriye girdim. girişte arama yapmadılar 100 tane falan askeri topladılar sen şu bölüğün şu mangasına git sen şura git sen bura git diye komutan kafasına göre seçiyordu bana 4.bölük 3.takım 4.manga denk geldi
mangam ile birlikte esyaların verecekleri depoya götürdüler 20 kg ağırlığında bir çanta verdiler dopadan bölüğe götürene kadar 20 kilo 200 kilo oldu
bölüğün önünde diğer mangaya komutan bağırıp çağırıyodu bende içimden ulan nasıl bitecek bu askerlik ilk günden bağırıyolar diyodum
koğusa götürdüler burası sizin koğus dediler kamufılajları giyin dediler acemi olduğumuz için yarım saate zor giydik bot bağlamayı bile bilmiyorduk
kamufılajları giydim aynaya baktım vaybe ben simdi askermiyim diye içimden geçirdim
bölüğün önüne topladılar bizi komutan cep telefofonu olan kolanyası olan jileti mileti olan bilmem neyi olan getirsin ben yakalarsam kötü olur dedi iki tane asker cep telefonunu verdi
akşam oldu ve yemekhaneye götürdüler akşam yemeğini yedik bu arada her yere uygun adımda götürüyolar
ilk gün böyle bitti akşam oldu ve yat istimasından sonra yattık
ikinci gün sabahın 05:00 ında uyandık ben uykulu uykulu bu saate kalkılırmıya nasıl bitecek bu askerlik diye içimden geçiriyodum
trasımızı olduk yemek haneye gittik sabah kahvaltımızı yaptık yemekleri şirket getiriyodu her şeyiyle onlar ilgileniyor askere bir iş yaptırmıyolardı
kahvaltıdan sonra usta askerlerden birisi bizim mangayı aldı götürdü sizin mıntıka yeri burası dedi koca kıslada belki en iyi mıntıka yeri bize denk gelmiştir 10m lik yol yerde hiç çöp yaprak falan olmuyor
mıntıkadan sonra bizi topladılar revire götürdüler bi form doldurduk her soruya hayır cevabının verildiği sağlık sorunu olan varmı diye falan sordular iki tane aşı yaptılar aşıyı hamşire değil asker yapıyordu
ikinci gün hep böyle geçti bir şey yapmadık
üçüngü gün ise kayıt islemleri ile geçti çok kişi olduğu için ancak sıra geliyodu herkese
perşembe günü öğlenden sonra ancak islemler bitti eğitime basladık
eğitimler zor değildi sağa dön sola dön bilmem ne ama bizim bölüğün diğer takımının komutanı çok vacdansızdı adamlara çok çektirdi ne iskenceler yaptı bir bilseniz yazık çocuklara bizim komutan çok iyidi ama günes olduğu zaman ağaçların altına çekip eğitim yaptırıyodu
cuma günüde böyle geçti
cumartesi pazar full serbestik kışlanın içinde sinema vardı recep ivedik 4 filmine gittim
kışlanın içinde dönerci falanda vardı yemekleri beğenmediğimiz zaman ordan yiyorduk
ilk hafta bitmişti ve sadece 1.5 gün eğitim yapmıştık
ikinci hafta ise 5 gün boyunca eğitim yaptık cuma günü geldi usta birliği yerlerimiz açıklanacaktı herkes çok heyecanlı bekliyordu komutan okumaya basladı alfabe sırasına göre okuyordu ramazan bilmem ne dedi mardin ramazan bilmem ne hakkari ramazan bilmem ne şiirt dedi bende aha doğuya düştük dedim içimden sonra ramazan aydın trabzon dedi
usta birliğim trabzondu acem birliğindeki trabzonlu arkadaşlarım çok iyi bir yer olduğunu söylüyorlardı çok şanlısın diyolardı birde ordu evine düştüm trabzon ordu evi ailemi arayıp haber verdim haftaya cuma ise yemin töreni vardı
cumartesi pazar gene aynı şekilde geçti pazartesi günü geldi yemin törenine hazırlık yapmaya başladık perşembeye kadar aynı şekilde cuma zaten yemin töreni vardı acem birliği boyunca sadece 6.5 gün eğitim yaptık
yemin töreni hazırlıkları çok zordu güneşin anlandı yarım saat bekliyorduk.ama sabah yoklama alınıyodu akşam akadar alınmıyodu bende badimle birlikte bunu fırsat bilip kaçtık kışlanın ıssız bir yerinde oturduk akşama kadar
cuma günü geldi yemini ettik ve dağıtım iznine çıktık
21 gün acemi birliği yaptık ama 21 yıl gibi geldi dışarı çıkınca ohh be özgürüm dedim
7 gün dağıtım iznim vardı 7 gün boyunca denizden çıkmadım full yüzdüm
usta birliğine trabzona uçak biletimi aldım cuma günü sabah 06:30 da gazipaşa hava alanından uçağa bindim istanbuldan aktarmalıydı 08.15 gibi istanbulda oldum hava alanında çay simit yedim ve tekrar uçaya bindim 14:00 gibi trabzonda oldum uçaktan indim ve ordu evine nasıl gidebilirim diye birisine sordum meydan yazan otobüse bin meydanda in orda sor dedi bende dindim otobüse meydan dedikleri yerde indim ordan birisine sordum adam sağolsun kapısına kadar götürüp gösteriverdi
ama yanlış yeri göstermiş orasıda ordu evine bağlı bir birlik ama benim teslim olmam gereken yer orası değilmiş ordaki asker yönlendirdi erdoğdu yazan otobüse bin söföre söyle indirsin seni dedi
söyledim ve beni indirdiği yer gene yanlışmış bu seferde taburun önünde inmişim taburun askeri gösteriverdi zaten yakınmış
saat 15:00 gibi ordu evine teslim oldum kapıdaki nöbetci telefon varmı dedi yok dedim doğruyu söyle bak sana yarımcı olcam simdi içerde ararlar seni sen ver bana ben sana nöbetten sonra veririm dedi güvendik ve verdik telefona sağolsun iyi ninetliymiş nöbetten sonra verdi telefonumu
benimle birlikte 4 tane daha devrem gelmiş kayıt işlemlerimizi yaptılar mesleğimizi sordular otelciyiz dedik
beni misafirhaneye göndermeye karar verdiler 3 gün ordu evinde kaldım sonra misafirhaneye gönderdiler misafirhane dediğim yer tuğayın içinde uzman erbaşların kaldığı bir yer orası tuğayın içinde ama ordu evine bağlı beni oraya götürdüler heralde türkiyenin en rahat yeridir çünkü ben ordu evine bağlıyım ama ordaki herkes tuğaya bağlı misafirhanede tek başımayım benden başka asker yok bölük komutanımı haftada 1 ancak görüyorum uzmanlarda kafa dengi akşam birlikte çekirdek çikleyip film izliyoduk
sabahtan akşama kadar tv izliyordum yaptığım hiç bir iş yoktu bu arada yatakhanede falanda yatmıyordum misafirhanenin bir odası benimdi tek başıma yatıyordum kapıyı kilitleyip elimde cep telefonu ile oynuyordum
sabah 10:00 a kadar yatıyordum arayan yoktu soran yoktu nerde bu misafirhaneci diyen yoktu saat 13:00 a kadar yattığımı bile hatırlıyorum akşamda kafama göre ne zaman uykum gelirse yatıyordum
pazartesi günlerdi tuğay komutanı tuğgeneral istima alıp konuşma yapardı rütbeliler bile esas duruşta beklerken ben malak gibi yatardım ama tuğgeneral beni o şekilde bir yakaşa askerliğim bitmez
tuğaydaki askerler eğitim yaparken ben onlara bakar bakar gülerdim adamlar ile dalga geçiyordum siz g3 ile nöbet tutuyorsunuz ben 3g ile tutuyorum derdim elimden telefon eksik olmuyordu
20 gün sonra ilk çarşı iznime çıkacaktım çarşı defterini ordu evindeki komutanıma imzalattım ve yemek aracıyla bana gönderdiler
ilk çıktım tek başımaydım kozluca diye bir yer var ordan yap kahvaltını demişlerdi oraya gittim full asker vardı açık büfe kahvaltı 6.50 tl idi kahvaltı yaptım kahvaltıdan sonra internet kafeye gittim 2-3 saat takıldım sonra sahile indim gezdim tozdum eğlen yemeğimi yedim ve kışlaya geri döndüm çarşıda çok çabuk geçiyor zaman
genelde her çarşıda aynı geçiyor yapacak bir şey yok zaten yemek yersin internet kafeye gidersin başka ne yapacan
misafirhanede tam üç ay kaldım üç ay sonra yaptığım bir hata yüzünden beni ordan aldılar ordu evine götürdüler
ordu evinde katcı oldum 1 ay kadar katcılık yaptım katcılık baya zordu ama eğlenceliydi odalardan kola mola çıkıyodu içiyoduk üç arkadaştık
bu arada nöbette tutmaya başladım misafirhaneden gelipte nöbete başlamak katcılık yapmak gerçekten çok zordu sanki askere yeni gelmiş gibiydim çünkü misafirhane hiç askerlik gibi değildi
atışıda usta birliğine geldikten tam 4 ay sonra yaptım acem birliğindede atış yapmamıştım
ilk nöbetim baya zor oldu birde şansızlığıma o günde ordu evine rütbeli bir komutan gelmişti korgeneralmiydi neydi onun için nöbeti daha dikkatli tutmam lazımdı zaten ilk nöbetim acemiyim
1 ay sonra katcılıktanda aldılar beni yemekhaneye aldılar yemekhanede çok rahattı yemek geliyodu yemeği dağıtıyordum bulaşıkları bulaşıkhaneye götürüyordum bulaşıkcı yıkıyordu ben yıkamıyordum
yaptığım tek şey yemek dağıtmakt ve günde 4 saat döbet tutmaktı misafirhane kadar olmasada rahattı
yemek haneye geçince başımdaki komutanda değişti 1 albay 3 başvauş vardı albay tüm ordu evinin komutanı başvavuşlar ise kısım kısım ayrılıyodu benim kısım komutanım yemek haneye geçince değişti değiştiği çok iyi oldu çünkü diğer kısım komutanım sok sinirliydi askerleri döverdi bile
bi arada beni araç komutanlığı eğitimine gönderdiler araç komutanı belgesi verdiler arasıra araç ile birlikte kışladan dışarı çıkardım çok eğlenceli olurdu zamanın nasıl geçtiğini bile anlamadan akşam olurdu şafak çifter çifter atardı
3 ay kala artık nöbette tutmuyordum alt devreler çömezler tutuyordu
son 1 ay kala ise artık hiç bir iş yapmaz oldum yanıma bitane torun verdiler her işi o yapıyordu
teskere günü yaklaştıkca zaman dahada yavaş geçiyordu teskere günüme son bir hafta kale jandarma genel komutanı or genral geldi ordu evimize orgeneral gelincede baya telase vardı 2 gün kaldım ama o 2 gün 200 gün gibi geçti
son haftamın üç gününü çarşıda geçirdim devrelerim ile birlikte son kez trabzonu gezdik hediyelik esya satan yerlerden esya aldık memlekere götürmek için
teskereme 1 gün kaldı sabah erkenden çekip gidecektim çok heyecanlıydım değişik bir duyguydu gittime hem seviniyordum hem üzülüyordum 365 gün nede çabuk geçti diyordum duşumu aldım bavulumu hazırladım arkadaşlarım ile yat istimasında vedalastım saat 10:00 gibi yattım sabah 05:00 da uyandım hazırlandım saat 06:00 da babamın trabzondaki arkadaşı beni kışladan almak için geldi komutanım ve arkadaşlarım ile vedalaştım nizamiyeden çıkarken son kez bi arkama baktım bir daha buraları göremiyeceğim diyordum hem hüzünlüydüm hem sevinçliydim babamın arkadaşının arabasına atladım beni hava alanına kadar götürdü hav alanına geldiğimde saat 06:30 du saat 07:15 de uçak kalkacaktı havaalanında beklerkene şay simit yedim uçağın vakti geldi ve cam kenarından öncedan ayırtığım koltuğa oturdum son kez havadan trabzonumu izleyerek memleketime uçtum
askerlik anım baştan sona
sabah erkenden uyandım kahvaltımı yaptım ve duşumu aldım kendi arabamızla babam bırakacaktı arabaya türk bayrağı astık burdurun yolunu tuttuk. saat 10:00 sularında burdur merkeze geldik saat 16.00 a kadar vaktimiz vardı ailem ile birlikte biraz şehir turu attık gezdik tozduk ve acıktık öğle yemeğini yedik ve kışlanın yolunu tuttuk
kışladan içeriye ailemiz ile birlikte giriyorduk ziyaretci partkında bekletiyorlardı yeteri kadar asker gelince alıyolardı.neyse bizde girdik ziyaretci parkında bekletiyorlardı etrafıma bakınıyordum herkes ağlıyordu askerlerde ağlıyordu aileleride ağlıyordu koca koca adamlar asker babaları bile ağlıyordu bende aksine milletin ağlamasına gülüyordum :
yeteri kadar asker toplandı içeriye aldılar ailem ile vedalaşıp içeriye girdim. girişte arama yapmadılar 100 tane falan askeri topladılar sen şu bölüğün şu mangasına git sen şura git sen bura git diye komutan kafasına göre seçiyordu bana 4.bölük 3.takım 4.manga denk geldi
mangam ile birlikte esyaların verecekleri depoya götürdüler 20 kg ağırlığında bir çanta verdiler dopadan bölüğe götürene kadar 20 kilo 200 kilo oldu
bölüğün önünde diğer mangaya komutan bağırıp çağırıyodu bende içimden ulan nasıl bitecek bu askerlik ilk günden bağırıyolar diyodum
koğusa götürdüler burası sizin koğus dediler kamufılajları giyin dediler acemi olduğumuz için yarım saate zor giydik bot bağlamayı bile bilmiyorduk
kamufılajları giydim aynaya baktım vaybe ben simdi askermiyim diye içimden geçirdim
bölüğün önüne topladılar bizi komutan cep telefofonu olan kolanyası olan jileti mileti olan bilmem neyi olan getirsin ben yakalarsam kötü olur dedi iki tane asker cep telefonunu verdi
akşam oldu ve yemekhaneye götürdüler akşam yemeğini yedik bu arada her yere uygun adımda götürüyolar
ilk gün böyle bitti akşam oldu ve yat istimasından sonra yattık
ikinci gün sabahın 05:00 ında uyandık ben uykulu uykulu bu saate kalkılırmıya nasıl bitecek bu askerlik diye içimden geçiriyodum
trasımızı olduk yemek haneye gittik sabah kahvaltımızı yaptık yemekleri şirket getiriyodu her şeyiyle onlar ilgileniyor askere bir iş yaptırmıyolardı
kahvaltıdan sonra usta askerlerden birisi bizim mangayı aldı götürdü sizin mıntıka yeri burası dedi koca kıslada belki en iyi mıntıka yeri bize denk gelmiştir 10m lik yol yerde hiç çöp yaprak falan olmuyor
mıntıkadan sonra bizi topladılar revire götürdüler bi form doldurduk her soruya hayır cevabının verildiği sağlık sorunu olan varmı diye falan sordular iki tane aşı yaptılar aşıyı hamşire değil asker yapıyordu
ikinci gün hep böyle geçti bir şey yapmadık
üçüngü gün ise kayıt islemleri ile geçti çok kişi olduğu için ancak sıra geliyodu herkese
perşembe günü öğlenden sonra ancak islemler bitti eğitime basladık
eğitimler zor değildi sağa dön sola dön bilmem ne ama bizim bölüğün diğer takımının komutanı çok vacdansızdı adamlara çok çektirdi ne iskenceler yaptı bir bilseniz yazık çocuklara bizim komutan çok iyidi ama günes olduğu zaman ağaçların altına çekip eğitim yaptırıyodu
cuma günüde böyle geçti
cumartesi pazar full serbestik kışlanın içinde sinema vardı recep ivedik 4 filmine gittim
kışlanın içinde dönerci falanda vardı yemekleri beğenmediğimiz zaman ordan yiyorduk
ilk hafta bitmişti ve sadece 1.5 gün eğitim yapmıştık
ikinci hafta ise 5 gün boyunca eğitim yaptık cuma günü geldi usta birliği yerlerimiz açıklanacaktı herkes çok heyecanlı bekliyordu komutan okumaya basladı alfabe sırasına göre okuyordu ramazan bilmem ne dedi mardin ramazan bilmem ne hakkari ramazan bilmem ne şiirt dedi bende aha doğuya düştük dedim içimden sonra ramazan aydın trabzon dedi
usta birliğim trabzondu acem birliğindeki trabzonlu arkadaşlarım çok iyi bir yer olduğunu söylüyorlardı çok şanlısın diyolardı birde ordu evine düştüm trabzon ordu evi ailemi arayıp haber verdim haftaya cuma ise yemin töreni vardı
cumartesi pazar gene aynı şekilde geçti pazartesi günü geldi yemin törenine hazırlık yapmaya başladık perşembeye kadar aynı şekilde cuma zaten yemin töreni vardı acem birliği boyunca sadece 6.5 gün eğitim yaptık
yemin töreni hazırlıkları çok zordu güneşin anlandı yarım saat bekliyorduk.ama sabah yoklama alınıyodu akşam akadar alınmıyodu bende badimle birlikte bunu fırsat bilip kaçtık kışlanın ıssız bir yerinde oturduk akşama kadar
cuma günü geldi yemini ettik ve dağıtım iznine çıktık
21 gün acemi birliği yaptık ama 21 yıl gibi geldi dışarı çıkınca ohh be özgürüm dedim
7 gün dağıtım iznim vardı 7 gün boyunca denizden çıkmadım full yüzdüm
usta birliğine trabzona uçak biletimi aldım cuma günü sabah 06:30 da gazipaşa hava alanından uçağa bindim istanbuldan aktarmalıydı 08.15 gibi istanbulda oldum hava alanında çay simit yedim ve tekrar uçaya bindim 14:00 gibi trabzonda oldum uçaktan indim ve ordu evine nasıl gidebilirim diye birisine sordum meydan yazan otobüse bin meydanda in orda sor dedi bende dindim otobüse meydan dedikleri yerde indim ordan birisine sordum adam sağolsun kapısına kadar götürüp gösteriverdi
ama yanlış yeri göstermiş orasıda ordu evine bağlı bir birlik ama benim teslim olmam gereken yer orası değilmiş ordaki asker yönlendirdi erdoğdu yazan otobüse bin söföre söyle indirsin seni dedi
söyledim ve beni indirdiği yer gene yanlışmış bu seferde taburun önünde inmişim taburun askeri gösteriverdi zaten yakınmış
saat 15:00 gibi ordu evine teslim oldum kapıdaki nöbetci telefon varmı dedi yok dedim doğruyu söyle bak sana yarımcı olcam simdi içerde ararlar seni sen ver bana ben sana nöbetten sonra veririm dedi güvendik ve verdik telefona sağolsun iyi ninetliymiş nöbetten sonra verdi telefonumu
benimle birlikte 4 tane daha devrem gelmiş kayıt işlemlerimizi yaptılar mesleğimizi sordular otelciyiz dedik
beni misafirhaneye göndermeye karar verdiler 3 gün ordu evinde kaldım sonra misafirhaneye gönderdiler misafirhane dediğim yer tuğayın içinde uzman erbaşların kaldığı bir yer orası tuğayın içinde ama ordu evine bağlı beni oraya götürdüler heralde türkiyenin en rahat yeridir çünkü ben ordu evine bağlıyım ama ordaki herkes tuğaya bağlı misafirhanede tek başımayım benden başka asker yok bölük komutanımı haftada 1 ancak görüyorum uzmanlarda kafa dengi akşam birlikte çekirdek çikleyip film izliyoduk
sabahtan akşama kadar tv izliyordum yaptığım hiç bir iş yoktu bu arada yatakhanede falanda yatmıyordum misafirhanenin bir odası benimdi tek başıma yatıyordum kapıyı kilitleyip elimde cep telefonu ile oynuyordum
sabah 10:00 a kadar yatıyordum arayan yoktu soran yoktu nerde bu misafirhaneci diyen yoktu saat 13:00 a kadar yattığımı bile hatırlıyorum akşamda kafama göre ne zaman uykum gelirse yatıyordum
pazartesi günlerdi tuğay komutanı tuğgeneral istima alıp konuşma yapardı rütbeliler bile esas duruşta beklerken ben malak gibi yatardım ama tuğgeneral beni o şekilde bir yakaşa askerliğim bitmez
tuğaydaki askerler eğitim yaparken ben onlara bakar bakar gülerdim adamlar ile dalga geçiyordum siz g3 ile nöbet tutuyorsunuz ben 3g ile tutuyorum derdim elimden telefon eksik olmuyordu
20 gün sonra ilk çarşı iznime çıkacaktım çarşı defterini ordu evindeki komutanıma imzalattım ve yemek aracıyla bana gönderdiler
ilk çıktım tek başımaydım kozluca diye bir yer var ordan yap kahvaltını demişlerdi oraya gittim full asker vardı açık büfe kahvaltı 6.50 tl idi kahvaltı yaptım kahvaltıdan sonra internet kafeye gittim 2-3 saat takıldım sonra sahile indim gezdim tozdum eğlen yemeğimi yedim ve kışlaya geri döndüm çarşıda çok çabuk geçiyor zaman
genelde her çarşıda aynı geçiyor yapacak bir şey yok zaten yemek yersin internet kafeye gidersin başka ne yapacan
misafirhanede tam üç ay kaldım üç ay sonra yaptığım bir hata yüzünden beni ordan aldılar ordu evine götürdüler
ordu evinde katcı oldum 1 ay kadar katcılık yaptım katcılık baya zordu ama eğlenceliydi odalardan kola mola çıkıyodu içiyoduk üç arkadaştık
bu arada nöbette tutmaya başladım misafirhaneden gelipte nöbete başlamak katcılık yapmak gerçekten çok zordu sanki askere yeni gelmiş gibiydim çünkü misafirhane hiç askerlik gibi değildi
atışıda usta birliğine geldikten tam 4 ay sonra yaptım acem birliğindede atış yapmamıştım
ilk nöbetim baya zor oldu birde şansızlığıma o günde ordu evine rütbeli bir komutan gelmişti korgeneralmiydi neydi onun için nöbeti daha dikkatli tutmam lazımdı zaten ilk nöbetim acemiyim
1 ay sonra katcılıktanda aldılar beni yemekhaneye aldılar yemekhanede çok rahattı yemek geliyodu yemeği dağıtıyordum bulaşıkları bulaşıkhaneye götürüyordum bulaşıkcı yıkıyordu ben yıkamıyordum
yaptığım tek şey yemek dağıtmakt ve günde 4 saat döbet tutmaktı misafirhane kadar olmasada rahattı
yemek haneye geçince başımdaki komutanda değişti 1 albay 3 başvauş vardı albay tüm ordu evinin komutanı başvavuşlar ise kısım kısım ayrılıyodu benim kısım komutanım yemek haneye geçince değişti değiştiği çok iyi oldu çünkü diğer kısım komutanım sok sinirliydi askerleri döverdi bile
bi arada beni araç komutanlığı eğitimine gönderdiler araç komutanı belgesi verdiler arasıra araç ile birlikte kışladan dışarı çıkardım çok eğlenceli olurdu zamanın nasıl geçtiğini bile anlamadan akşam olurdu şafak çifter çifter atardı
3 ay kala artık nöbette tutmuyordum alt devreler çömezler tutuyordu
son 1 ay kala ise artık hiç bir iş yapmaz oldum yanıma bitane torun verdiler her işi o yapıyordu
teskere günü yaklaştıkca zaman dahada yavaş geçiyordu teskere günüme son bir hafta kale jandarma genel komutanı or genral geldi ordu evimize orgeneral gelincede baya telase vardı 2 gün kaldım ama o 2 gün 200 gün gibi geçti
son haftamın üç gününü çarşıda geçirdim devrelerim ile birlikte son kez trabzonu gezdik hediyelik esya satan yerlerden esya aldık memlekere götürmek için
teskereme 1 gün kaldı sabah erkenden çekip gidecektim çok heyecanlıydım değişik bir duyguydu gittime hem seviniyordum hem üzülüyordum 365 gün nede çabuk geçti diyordum duşumu aldım bavulumu hazırladım arkadaşlarım ile yat istimasında vedalastım saat 10:00 gibi yattım sabah 05:00 da uyandım hazırlandım saat 06:00 da babamın trabzondaki arkadaşı beni kışladan almak için geldi komutanım ve arkadaşlarım ile vedalaştım nizamiyeden çıkarken son kez bi arkama baktım bir daha buraları göremiyeceğim diyordum hem hüzünlüydüm hem sevinçliydim babamın arkadaşının arabasına atladım beni hava alanına kadar götürdü hav alanına geldiğimde saat 06:30 du saat 07:15 de uçak kalkacaktı havaalanında beklerkene şay simit yedim uçağın vakti geldi ve cam kenarından öncedan ayırtığım koltuğa oturdum son kez havadan trabzonumu izleyerek memleketime uçtum
askerlik anım baştan sona
İyi geçmiş de sen misafirhanede ne hata yaptın da katçı oldun
